Een mooie najaar sessie voor Valentijn

De 13e run

Nu het eind van het jaar toch echt in zicht is, waar de meeste van ons hard van zullen balen, blijf ik nog even stevig door vissen. Ik heb afgelopen weekend gezien dat het, ondanks de kou, toch nog heel goed te doen is om een mooi resultaat behalen op een van mijn thuiswateren, waar ik eigenlijk heel het jaar heb gevist en erg heb genoten. Een gebied van 735 hectaren wat heel dun bezet is aan karper, wist ik er toch zo’n 20 vissen te vangen. Wat mij een zeer voldaan gevoel heeft gegeven is het ontstane vertrouwen wat ik hierdoor heb gekregen in de boilies van Flexible Carpfishing en  natuurlijk de wel bekende Snowgirls.

Helaas blijft mijn eerste Hollandse veertiger nog steeds op mijn verlanglijstje staan. Ik heb er heel de zomer leuk gevangen totdat de spronglaag begon op te lossen. Ik dacht juist dat ik in het najaar nog wel is een mooie bak mocht gaan vangen op dit water, dit liep helaas uit in 11 nachten keihard blanken. De spronglaag, misschien dat de meeste van jullie dit wel weten, komt vooral voor op grote en diepe zandputten. Het is een laag die 3 a 4 meter die onderwater plaatsvindt, daar onder is er heel weinig tot geen zuurstof. Of te wel een karper zal daar niet azen en leven. Meestal als de spronglaag oplost is dat duidelijk te merken, je haakaas zal gaan stinken naar rotte eieren. Wat het voordeel ervan is, is dat je nu wel dieper kan gaan vissen. Ondanks dat de spronglaag uiteindelijk was opgelost heb ik helaas de vis niet meer kunnen vinden.

Eerste nachtje op de Vinkeveense plassen

Onder de brug in Vinkeveen

Ik zag dit kunstwerk en die moest natuurlijk op de foto!

“Mijn eerste nachtje op de Vinkeveense plassen met de boten van Flexible Carpfishing“.

Na de nodige bezoekjes bij de winkel in Mijdrecht, kreeg ik van Freek, de man achter het team van Flexible Carpfishing,  de vraag om een nachtje te komen vissen op deze schitterde plassen.

We zouden testen gaan doen met de onderwatercamera’s en proberen een visje te vangen. Peter Vlasveld kwam mij ophalen bij de steiger. Eenmaal op de plas ging het gas gelijk flink open, heerlijk die adrenaline. Toen we eenmaal arriveerde op de boot, wist ik niet wat ik zag, wat is dit een bijzonder mooi water en dat in ons eigen land! Vervolgens kreeg ik ook nog eens gelijk te horen dat onze beste kok “Martin Boot” de nacht ervoor een schitterend mooie veertiger heeft weten te vangen. Helaas vingen wij die nacht niets, maar dit gaat zeker een vervolg krijgen.

Het is een genot om op de boot te mogen verblijven. Er is werkelijk aan alles gedacht. De boten zijn uitgerust met een heerlijk bed, een wc en niet te vergeten een klein keukentje met  ingebouwde koelkast. Tevens is er bestek aanwezig, je hoeft dus echt nergens aan te denken.

Werkelijk een heerlijk vakantie gevoel en je hoeft er niet eens voor naar het buitenland!

Terug op een van mijn thuiswater voor het najaar en BAMM, hangen!!

Schitterende karperstek, deze moest wel vis opleveren.

Schitterende stek, deze moest wel vis opleveren.

Half november besloot ik om weer te gaan voeren op voor mij een thuiswater. Ook al is het wat laat in het jaar, ik weet dat dit water een groot bestand heeft aan karper en dat ik hier dus best nog kan voeren. Ik ben niet iemand die “kilo’s voer dempt”. Mijn ervaring heeft mij geleerd dat ik liever consequent voer, elke dag kleine hoeveelheden, zodat je de vis niet verzadigd, hij moet blijven zoeken naar aas. Op deze manier laat je ze zwemmen en krijgt de vis ook meer vertrouwen in je aas, waardoor hij dus makkelijker te vangen is als hij  eenmaal bij je haakaas is.

Ik maak in  deze sessie gebruik van de Redflower gemengd met de Cannibal Krill Squid. Deze boilies zijn samengesteld door Herman Beekvelt en hebben een selectieve en duurzame werking, dat wil onder andere zeggen dat de vissen blijven terugkomen naar de voerplaatsen. Wat als effect heeft dat de vangsten zeer constant blijven met uitschieters.

En dat heb ik geweten ook!

De eerste avond kreeg ik al binnen 5 minuten een aanbeet. Helaas was ik zelf nog weg om wat spullen te halen, dus mocht mijn maat de eerste aanbeet verzilveren  en dat was een mooie schub. In dit weekend kreeg ik in totaal 13 aanbeten, waarvan ik er 10 mocht vangen. De meeste vissen waren niet heel groot, allemaal rond een pondje of 15.

De wat grotere vissen laten zich steeds moeilijker vangen op dit water. Ook groeit het bestand ontzettend hard, er blijven maar kleine schubjes bij komen, wat het ook erg lastig maakt om de grote er tussen uit te slepen. Maar toch gebeurden er iets waar ik heel het weekend al op hoopte. Ik had 1 hengel op zo’n 180 meter naast mijn voerstek uitgevaren  “als bonus hengel”en plots om 3 uur in de nacht kreeg ik op deze hengel een paar piepen en zag ik de swinger wat oplopen. Nadat ik de vis zo’n 10 meter bij het obstakel vandaan had weten te halen, zat hij plots vast. Er zat nog maar 1 ding op, snel de boot in en rustig naar de vis toe varen. Eenmaal boven de vis aangekomen bleek mijn lijn vast te zitten op de bodem. Na wat rommelen met mijn schepnetsteel zag ik plots mijn hit en run systeem los schieten en BAMM!!  hangen!! Ik had weer contact met vis en mijn hengel boog weer door tot aan het handsvat, met als uiteindelijk resultaat een schitterdende schub!

Een schitterende late najaars schubkarper van mijn thuiswater.

Een schitterende late najaars schubkarper van mijn thuiswater.

Zoals al eerder vermeld heb ik enorm veel vertrouwen gekregen in het voer en dit heeft mij doen besluiten om dit jaar door te blijven vissen tot er ijs op de sloten staat en nog te blijven hopen op die mooie najaarsbak !!

Will be continued!!

Tight Lines, Valentijn van Schooneveld